Kliper

W słońcu

do portu wchodzi

baltimorski kliper

wysokie czoło podparte bukszprytem

dostojnie zbrasowane reje

ja

czekam w rozkrzyczanym tłumie

podchodzi

oczy witają oczy

razem

wąską ulicą

milkną odgłosy wrzawy

skrzypią za nami drzwi

szorstka skóra

silne ramiona

tak pachnie tytoń i herbata

tak trzeszczy przy sukience haftka

i z brzękiem na podłogę

dzyń

to wszystko tylko mi się śni

na oceanie kliper

mknie w czarną noc

przekłada się na drugi bok

śpi.