Do B. L.

Zawsze gdy jestem u ciebie widzę

jak otaczasz się sztuką

żyjesz wśród obrazów

masz śliczne dziecko pędzla Wyspiańskiego

a reszta

czerwień i ochra wibracje szczęścia

czarnowłosa Gabrielle z różą

Renoir

pokazujesz mi książkę siadasz

i widzę niebieski pokój Pani Monet czytającej

światło i plamka 

Renoir 

gotujesz

wchodzi on

całuje cię w locie chwilo trwaj

szczęśliwi ludzie

Renoir

Małżeństwo Sisleyów pani i pan

chylą się ku sobie zaplatają ręce

pójdę

już czas

kupię warzywa i mięso

z zazdrości zrobię obiad

wracam do domu

lecz nie wiem jak gotować

w pustym Pokoju artysty

bez kuchni

Van Gogha.