Istota

" Gdy się miało szczęście, które się nie trafia",

A które poezji nadaje lekkości

I z tęsknoty za kochaniem

Na wędrówkę wyprawia - 

Gdzieżbym miała sama aż tyle śmiałości.

Miłość, miłość, oto istota tworzenia,

Póki krąży w ciele, trwa.

Pisałam a miłość była celem.

Czy kocham, czy lubię?

Nie znajduję ochrony pod tamtym ramieniem.

Lecz zapomnieć nie mogę a może...

Nie umiem.