Uspokojenie

To nic. To nic. To tylko serce bije.

Zaróżowione policzki zbudzone przedświtem.

Źrenice wpatrzone w jakikolwiek był

Sen. A więc dzień. Można iść

I z mostu patrzeć na omszałe dachy katedry,

Na uśpione światła nad zjaśniałą rzeką.

Czuć radość płynącą bez powodu, zewsząd. Na pewno.