W lustrze

wszystko dzieje się odwrotnie.

Pośród odbitego nieba

słońce

zamiast ze wschodu na zachód

wędruje z zachodu na wschód

i obiega świat,

który choć nie całkiem symetryczny

to jednak podzielony

na strony.

Tam prawa ręka wita się z lewą

a lewa podaje sobie prawą.

Lustro to niby tylko szkło/szkło niby tylko to,

ael takie szkło wspak,

z piasku powstało i zmieni się w piasek

i takoż samo zawarty w lustrze obrazek.

Lecz kiedy to nastąpi

nie wiem,

bo zegar

nie chodzi tu zgodnie

z kierunkiem ruchu

wskazówek zegara.

W lustrze

cofa się czas.

Gotowam w to uwierzyć.

Spoglądam,

a tam

oko w oko

patrzy sobie do wnętrza.

I śmiech z tamtej strony lustra

i płacz

brzmią podobnie -

- z piasku powstały i zmienią się w piasek

i takoż samo

do śmiechu i płaczu

dołączony obrazek.