Palce mojego syna

Palce mojego syna tańczą

na białych i czarnych klawiszach,

dźwięczą Etiudą a-moll Chopina,

czwarty palec unosi wspomnienia.

Palce mojego syna

błądzą we włosach matki,

mówią: nie płacz Mati,

wiedzą, że trzeba po prostu przytulić.

Palce mojego syna

rządzą losem cybernetycznych ludzików,

budują i niszczą wirtualną rzeczywistość,

dotknięcie guzika tworzy i gubi.

W palcach mojego syna jest wszystko

przeszłość, teraźniejszość i przyszłość,

dobro i zło,

życie i śmierć.